Antonio Balbiani werd geboren in Bellano op 8 oktober 1838. Sterk verbonden aan zijn geboorteland, koesterde hij een enorme liefde ervoor.
Een schrijver met een “vruchtbare vindingrijkheid”, zoals op de grote gedenksteen staat aan de binnenmuur van het Gemeentehuis, met een intense dynamiek en een sterke wil om door te breken, karaktereigenschappen die ervoor zorgden dat hij vrij snel de weg naar het priesterschap die zijn familie voor hem gekozen had, verliet.
In Milaan behaalde hij het diploma van meester waarna hij zijn leven wijdde aan lesgeven en schrijven, maar de historische gebeurtenissen en zijn enorme vaderlandsliefde namen hem mee naar de eerste linie van de opstand van Garibaldi, al moest hij die redelijk snel weer verlaten vanwege zijn zwakke gezondheid.
Als weduwnaar met zijn enige dochter opgesloten in een klooster, wijdde hij zijn ziel en lichaam eerst aan de journalistiek en, vervolgens, in Como aan het onderwijs, om vervolgens voor een korte periode terug te keren naar Milaan en toen naar Vigevano, waar hij het tijdschrift “Il libero operaio. Werk en vrijheid” (“De vrije arbeider. Werk en vrijheid”) leidde.
Na een laatste, kort verblijf in Milaan, keerde hij voorgoed terug naar de oevers van het Comomeer, en vestigde hij zich in Tremezzo, waar hij “Il Nuovo Lario” (“Het Nieuwe Comomeer”) oprichtte en leidde, een nieuwsblad dat alle gebeurtenissen verzamelde van de dorpen rondom het Comomeer en waarin iedereen zijn stem kon laten horen.
Zijn literaire productie was enorm.
Zo verwierf hij grote bekendheid en een van de gevolgen hiervan was dat hij uitgenodigd werd voor alle vieringen en feesten van een bepaald niveau.
Zijn literaire productie was enorm, maar omgekeerd evenredig aan zijn capaciteit om zijn verdiensten te beheren, waardoor het voorkwam dat hij, om rond te komen, rondleidingen deed voor toeristen of sonnetten, liedjes en odes in opdracht schreef. Zijn laatste jaren bracht hij door in Bellano, met zijn oude moeder en in slechte gezondheid, en uiteindelijk overleed hij op 19 januari 1889 in volledige anonimiteit. Er is geen spoor meer te vinden van zijn begraving, maar “Como e il suo lago (Guida del viaggiatore)” (“Como en het meer (Gids voor de reiziger)”), een van zijn vijftig werken, schittert echter nog steeds dankzij de precieze en nauwkeurige beschrijvingen die hij daarin gemaakt heeft van het gehele Comomeer en Bellano.
