Hij hield zich ook bezig met de constructie van het nieuwe gebouw van het Instituut in 1892, in 1905 richtte hij de kleuterschool voor blinden op en in 1915 opende hij het Laboratorium Zirotti, samen met Pietro Stoppani, voor de professionele training van soldaten die blind terugkeerden uit de oorlog.
Ondanks zijn activiteiten gericht op het welzijn en de scholing van visueel gehandicapten, verwaarloosde Vitali zijn politieke belangen en liberale ideeën niet, zoals blijkt ook uit het artikel dat hij schreef voor de “Rassegna Nazionale” in 1894.
Tegen het einde van zijn leven, toen ook zijn verplichtingen in Milaan afgerond waren, besloot hij zich terug te trekken aan het Comomeer waar hij bijzonder veel invloed uitoefende op het sociale en lokale culturele leven, waarbij hij zich altijd bleef inzetten voor de minder bedeelden: hij vergrootte het bewustzijn van vooraanstaande lokale personen die belangrijke donaties gaven, uitsluitend met het oog op het verbeteren van de levensomstandigheden van de minder bedeelden. In Bellano, zijn geboortedorp dat hij altijd in zijn hart droeg, hield hij zich persoonlijk bezig met de oprichting van de Kleuterschool en de instelling van het lokale ziekenhuis. In Bellano hield Vitali zich ook bezig met de constructie van het oratorium voor jongens, met de totstandkoming van de parochiebibliotheek, met de onderlinge hulpverlening en de professionele scholen; daarnaast doneerde hij de terreinen die nodig waren voor uitbreiding van de gemeentelijke begraafplaats, met de bouw van de nieuwe ingang waar nu een bronzen standbeeld van hem te zien is, gemaakt door de beeldhouwer Branca.
Monseigneur Luigi Vitali overleed in Colico op 6 november 1919.
