In het verslag van monseigneur Alessandro Maggiolini uit 1611 is daarentegen zowel het jaar van oprichting van de congregatie te vinden, in 1387, als die van wijding van de kerk: 1419. In 1931, na een nieuw onderzoek van de relikwieën ontdekt in het altaar, kwam een klein perkament aan het licht waarop de wijding van de altaartafel vermeld is met daarop het jaartal 1532.
Kerk van Santa Marta
Het gebouw van de oorspronkelijke kerk, gebouwd in een vorm die lijkt op de huidige lay-out, heeft tussen de veertiende en vijftiende eeuw, diverse wijzigingen en aanpassingen ondergaan. Een hiervan is de bouw van de tweede kapel, aan de rechterkant van het schip, gewijd aan de heilige Nicolaas van Tolentino en voltooid in 1739, zoals blijkt uit de inscriptie op de gedenksteen. Andere werkzaamheden werden uitgevoerd aan de binnenkant van de apsis in de 18e eeuw, aan de achthoekige vieringtoren aan het einde van de zestiende eeuw en de versiering ervan die in 1582 voltooid werd, en tot slot de klokkentoren, losstaand van het hoofdgebouw van de kerk, die waarschijnlijk in de zeventiende eeuw werd gebouwd.
De versiering van het presbyterium wordt in 1706 voltooid met de twee rollen met daarop de Mirakels van Santa Marta.
De huidige kerk staat bovenop een reeds bestaande constructie, waar ook nu nog elementen van te herkennen zijn. Het betreft een kerkje uit het begin van de veertiende eeuw waarover niet veel bekend is; men meent dat de kerk gewijd was aan Santa Maria en niet Santa Marta, zoals af te leiden valt uit een aantal documenten. De originele lay-out had ongetwijfeld een canonieke oriëntatie, dat wil zeggen met de apsis op het oosten, net als de Provost kerk. Ter bevestiging hiervan is er nog dat wat vroeger het presbyterium was, tegenwoordig de kapel van het Heilige Graf, direct links na binnenkomst. Het schip zat waar nu de eerste travee is en deze liep waarschijnlijk door tot de huidige kapel er tegenover gewijd aan Sint-Antonius van Padua. De kleine apsis heeft archaïsche architectonische kenmerken die aangeven dat de constructie niet later dan de veertiende eeuw kan zijn gebouwd: de triomfboog heeft een steekboog, het dak is een kruisgewelf dat steunt op eenvoudige stenen platen, zoals gedaan wordt voor de bouw van de triomfboog. Deze ruimte is schuin ten opzichte van de harmonieuze ontwikkeling van de huidige kerk, met negentig graden gedraaid na de veertiende-eeuwse reconstructie.
Kerk van Santa Marta
De huidige voorgevel heeft, ondanks een aantal aanpassingen, zijn vorm en slanke proporties weten te behouden, typisch van de hooggotische architectuur. Het portaal is daarentegen laatgotisch, maar aan de zijkant ervan zijn nog tekenen te zien van een kleinere opening, met daarboven een puntige lunet oorspronkelijk beschilderd met de figuur van de Gestorven Christus. Iets hoger zijn de overblijfselen te zien van een klein venster omgeven door bakstenen segmentboog.
Boven het portaal is een gebroken fronton met daarboven een standbeeld van de Doper uit 1589 met betrekking tot de samenvoeging van de School van het Aartsbroederschap van de Lateraanse Basiliek in Rome. Nog hoger is een grote ronde opening te zien, terwijl het hoogtepunt van de voorgevel wordt gekenmerkt door de opeenvolging van verticale ronde bogen, die met elkaar verweven puntige vormen creëren, gemaakt van baksteen en ook terug te vinden aan de achterkant van het complex.
Bijzonder ook het stucwerk en beschildering van de vieringtoren: aan de binnenzijde van de twee bogen zijn Profeten en Sibillen te zien, op de pendentieven de Grote Profeten, in de tamboer de Heiligen Nazarius en Celsus, Santa Marta en Santa Maria Maddalena op de segmenten van het gewelf allegorieën en engelen met de symbolen van de Passie. Van bijzonder belang zijn ook de houten meubels van het presbyterium en de grote kast van de sacristie, net als een aantal schilderingen waaronder de Verschijning van de Maagd en Kind aan Sint-Antonius van Padua, de Smeekbede van Santa Marta en Maria aan Christus en twee ronde met Johannes de Doper en Johannes de Evangelist.
In 1786 werd het broederschap op bevel van de Oostenrijkse regering opgeheven: de bezittingen werden overgedragen aan particulieren en de kerk kwam onder de Provost kerk die ook de ruimtes van het broederschap overnam.
Van binnen is er een waardevolle houten groep met levensgrote standbeelden die de Afzetting weergeven en toegeschreven zijn aan de beeldhouwer Giovanni Del Maino, die beroemd was tussen 1496 en 1536.
