Op vijfentwintigjarige leeftijd helpt hij zijn moeder in haar viswinkel met de visverwerking, tot hij in 1970 ervoor kiest om zich te wijden, als autodidact, aan de technieken van reliëf en beitel op koperen plaat, waarbij hij gebruik maakt van ontwerpen van schilders en architecten.
Na een periode waarin hij voornamelijk onderzoek uitvoert, begint een nieuwe fase waarin hij zelf werken begint te creëren.
Zijn eerste solotentoonstelling wordt gehouden in augustus 2013 en is bijzonder succesvol bij het publiek en krijgt ook veel aandacht van de pers.
De inleiding van de catalogus “La via del rame” door Lucia Rossi, vertelt over Danilo, de technieken en de materialen die hij gebruikt om zijn kunstwerken te creëren: “De via del Rame (“de weg van het koper”) van Danilo Vitali volgen is een nieuwe en enkelvoudige ervaring omdat de ontmoetingen onvoorzien en volledig nieuw zijn, maar tegelijkertijd is het een antieke en meervoudige ervaring want eeuwenoud. Het is de geschiedenis van dit metaal dat al sinds het begin van de mensheid wordt gebruikt, waarvan het symbool Cu is en de naam in verschillende talen afkomstig is van het eiland Cyprus, vanwege de rijke goudmijnen die daar te vinden zijn en Venus werd genoemd door de alchemisten, omdat Cyprus gezien wordt als de geboorteplaats van deze godin.
Op dertienjarige leeftijd begint hij te werken op de werkplaats van de blikslager Antonio Carnovali, bekend als “Toléé”, van wie hij de basis voor de bewerking van metaalplaat meekrijgt.
Maar deze weg die Danilo Vitali aflegt is ook persoonlijk, want het resultaat van een lang traject van oefening, onderzoek, studie maar voornamelijk werk, handwerk met beitels, hamers, graveerbeitels, die de handen van deze artiest tot instrumenten hebben weten te maken waarmee hij heeft leren graveren, slaan en snijden, glanzen, slijpen, verzilveren, verwarmen, vlammen en solderen om zo minerale stoffen te transformeren en te buigen tot nieuwe vormen, waarin uitdrukking wordt gegeven aan zijn ervaringen en creativiteit.
Langs deze via del Rame komen we diverse plantaardige, dierlijke en abstracte vormen tegen.
Natuurlijk van metalen aard maar daarom niet minder natuurlijk; het is net zo natuurlijk als de kunst en kunstzinnig als de natuur, die bestaat uit scholen met glinsterende blauw turquoise en roestig paars glinsterende vissen die over de kaft zwemmen, uit aquarium vliegtuigen en zilverkleurige vliegende karpers die dansend over de pagina’s springen, uit geiten met semitische gelaten, nat van de regen.
Uit schildpadden die traag deze eeuwenoude weg afleggen, uit vogels met gelaste veren die tjilpen op koperdraden, uit hanen die met ijzeren wil, stijfkoppig wachten. Een uil met een lichaam van geblauwde folies en een kop van kopergroene draden kijkt ons aan met lege ogen: als hij midden in de nacht weg zou vliegen in een metalen vlucht, dan zou er een lege pagina over blijven….
Langs deze onvoorziene en verrassende, persoonlijke en universele “via del Rame” treffen we ingesneden wrakken, netwerken van sculpturen en sculpturen van snippers, groepen. Bundels asperges, monumentaal in hun trots, siderische artisjokken en bloeiende chiodini-paddenstoelen, sikkelvormige pompoenen als manen, scheuten wijnstokken in de herfst, kool die de vorst heeft gevoeld, cactussen, dennenappels en granaatappels- Er is een vijgenboom, die op een kruis lijkt, maar uit de koperen takken komen blaadjes en vruchten”.
Werken archieven Vitali
